Οι 20 μονομάχοι του Παγκοσμίου Κυπέλλου

Η ώρα της μεγάλης γιορτής πλησιάζει και ο πλανήτης αλλάζει σχήμα, γίνεται οβάλ για να υποδεχτεί τη μεγαλύτερη διοργάνωση του ράγκμπι. Μια διοργάνωση που θα παρακολουθούν για κάτι περισσότερο από 6 εβδομάδες, εκατομμύρια τηλεθεατές ανά την υφήλιο, ενώ ήδη τα εκατομμύρια εισιτήρια των αγώνων έχουν γίνει ανάρπαστα. Από τη μεγάλη δύναμη, τη Νέα Ζηλανδία, ως την ταπεινή Ναμίμπια, από την ιστορική ομάδα της Αγγλίας, ως την Ουρουγουάη, από τις εξελιγμένες ΗΠΑ και Ιαπωνία, ως τη Σαμόα, τα Τόνγκα και τα Φίτζι, όλος ο πλανήτης ζει το ρυθμό του συναρπαστικότερου αθλήματος που επινόησε η ανθρωπότητα. Αυτή τη φορά η γιορτή επιστρέφει εκεί που η ιεροτελεστία γεννήθηκε, στα εδάφη της Αλβιώνας, γύρω από το ιστορικό Ράγκμπι, στο κολλέγιο του οποίου έμελλε να γραφτούν οι πρώτοι κανόνες του κορυφαίου σπορ.

Σε αυτό το αφιέρωμα θα κάνουμε το τελευταίο ταξίδι, πριν την τελική προσγείωση στα αγγλικά γήπεδα, όπου από τις 18 Σεπτεμβρίου ως τις 31 Οκτωβρίου θα διεξάγεται το μεγάλο γεγονός. Θα γυρίσουμε όλες τις χώρες που κέρδισαν τη συμμετοχή τους, σε μια επισκόπηση των 20 ομάδων που θα βρεθούν αντιμέτωπες. Ως φαβορί μπορούν να θαωρηθούν λίγες ομάδες, όμως όλες όσες συμμετέχουν, είναι φαβορί στις καρδιές φιλάθλων, σε κάθε γωνιά της Γης, που ζουν και αναπνέουν αυτές τις μέρες για το μεγάλο τουρνουά.

1ος όμιλος

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Η Αυστραλία ανήκει στις μεγάλες δυνάμεις του Νοτίου Ημισφαιρίου και μετά από μια περίοδο μακράς κάμψης, από το καλοκαίρι του 2013 ως το φθινόπωρο του 2014, έδειξε την κατάλληλη στιγμή να βρίσκει τον εαυτό της. Έχοντας κερδίσει το Rugby Championship του 2015, βρέθηκε ξανά στην 2η θέση της παγκόσμιας κατάταξης και πηγαίνει στην Αγγλία με μεγάλες προσδοκίες.

Έχει κατακτήσει το Webb Ellis Cup δύο φορές, το 1991 και το 1999, αμφότερες στη Μεγάλη Βρετανία. Επίσης, έχει αγωνιστεί, ανεπιτυχώς, στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διοργάνωσε η ίδια, το 2003. Στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο πήρε το χάλκινο μετάλλιο, καθώς κέρδισε στο μικρό τελικό την Ουαλία, έχοντας προηγουμένως αποκλειστεί από τους Νεοζηλανδούς All Blacks στα ημιτελικά.

Το μεγάλο της αστέρι είναι ο fullback Israel Folau, αλλά η Αυστραλία είναι μία χώρα που παράγει τεράστιους αθλητές του ράγκμπι, που μπορούν να κλέψουν την παράσταση σε κάθε διοργάνωση.

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των ομάδων για το Παγκόσμιο Κύπελλο, έδωσε μόνο ένα φιλικό, απέναντι στις ΗΠΑ, τις οποίες συνέτριψε. Όμως, τα βασικά συμπεράσματα για την κατάστασή της βγήκαν από την επίδοσή της στο Rugby Championship, όπου κατάφερε να κλέψει τον τίτλο από τους All Blacks. Η συνέχεια δεν ήταν όμως ανάλογη, καθώς στη ρεβάνς για το Bledisloe Cup γνώρισε τη συντριβή στο Eden Park, παραμένοντας αουτσάιντερ στη μάχη του Νοτίου Ημισφαιρίου.

ΑΓΓΛΙΑ

Η Αγγλία είναι η οικοδέσποινα και έχει μια από τις καλύτερες ομάδες της των τελευταίων δεκαετιών. Αυτά είναι δύο στοιχεία που την κατατάσσουν αυτόματα στα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Διψώντας για διάκριση, προκειμένου να ισοφαρίσει τις διπλές επιτυχίες των “μεγάλων” του Νοτίου Ημισφαιρίου, έχει σκοπό να γιορτάσει στην έδρα της, με τις ευχές εκατομμυρίων φίλων της που θα έχει στο πλευρό της, προκειμένου να τη σπρώχνουν προς τη νίκη, αλλά και να της ασκούν ασφυκτική πίεση.

Η κορυφαία στιγμή στην ιστορία της στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν το 2003, όταν με το θρυλικό drop-goal του Johnny Wilkinson κέρδισε στην παράταση του τελικού τους οικοδεσπότες Αυστραλούς. Ωστόσο, έχει αγωνιστεί σε άλλους δύο τελικούς, το 1991 και το 2007, χάνοντας από την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική αντίστοιχα. Ακόμα μία φορά, το 1995, προκρίθηκε στα ημιτελικά, ενώ στην προηγούμενη διοργάνωση, το 2011, έχασε στα προημιτελικά από τη Γαλλία, με σκορ 12-19.

Εμβληματικός παίχτης είναι ο αρχηγός της, Chris Robshaw, όμως μια σειρά παιχτών μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε κάθε παιχνίδι. Η πολύ ταλαντούχα φουρνιά που αποτελεί σήμερα την εθνική ομάδα της Αγγλίας, έχασε τα τελευταία δύο χρόνια “στα σημεία”, δηλαδή στη διαφορά πόντων, τον τίτλο του Six Nations από την Ιρλανδία.

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της έδωσε δύο πολύ δυνατά φιλικά με τη Γαλλία, κερδίζοντας στο Twickenham και χάνοντας στο Stade de France, ενώ στη συνέχεια επιβλήθη και της Ιρλανδίας, εντός έδρας, με σκορ 21-13.

ΟΥΑΛΙΑ

Οι Ουαλοί σίγουρα δεν είναι το φόβητρο του παρελθόντος, δε μοιάζουν με την ομάδα που κυριάρχησε στον πλανήτη τη δεκαετία του 1970, ούτε ακόμα και μ’αυτή που κέρδισε δύο συνεχόμενα Six Nations, το 2012 και 2013. Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε μια σχετική πτώση, με την ομάδα των “Δράκων” ωστόσο να έχει δείξει σημάδια βελτίωσης πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Παρ’ όλα αυτά, οι απουσίες του Leigh Halfpenny και του Chris Webb, που τραυματίστηκαν στο τελευταίο παιχνίδι προετοιμασίας, απέναντι στην Ιταλία, ίσως είναι καθοριστικές, με τους Ουαλούς να είναι αουτσάιντερ στην υπόθεση της πρόκρισης από τον 1ο “όμιλο του θανάτου”.

Την καλύτερη επίδοσή τους σε Παγκόσμιο Κύπελλο την πέτυχαν στην πρώτη διοργάνωση, το 1987, όταν και κατετάγησαν 3οι, κερδίζοντας την Αυστραλία στο μικρό τελικό. Στα ημιτελικά ξαναέφτασαν 24 χρόνια αργότερα, στην τελευταία διοργάνωση, του 2011, όμως έχασαν την ευκαιρία να παίξουν στο μεγάλο τελικό, χάνοντας με μόλις ένα πόντο διαφορά, 8-9, από την τελικά δευτεραθλήτρια Γαλλία.

Ο αρχηγός της Ουαλίας και εκείνος που θα αναλάβει να την οδηγήσει στην επιτυχία, που αν μη τι άλλο, θα είναι σίγουρα μια πρόκριση από τον πρώτο όμιλο, είναι ο σκληροτράχηλος Sam Warburton, που πλαισιώνεται από μια σειρά παιχτών που αν και είχαν εντυπωσιάσει πριν λίγα χρόνια, η καριέρα τους δεν είχε αντίστοιχα καλή συνέχεια. Σίγουρα πάντως, ο 23χρονος winger, George North, είναι αυτός που θα τραβήξει πάνω του τα βλέμματα στις αναμετρήσεις των daffodils, όντας ένα από τα φαινόμενα του παγκόσμιου ράγκμπι.

Η προετοιμασία των Ουαλών άρχισε άσχημα, με εντός έδρας ήττα από την Ιρλανδία, ωστόσο στη συνέχεια έγινε ανατροπή των εντυπώσεων. Στη ρεβάνς του Δουβλίνου κέρδισε τους Ιρλανδούς, με σκορ 10-16, ενώ στην τελευταία αναμέτρηση επιβλήθηκε της Ιταλίας με σκορ 23-19, σε μια νίκη που έμοιαζε περισσότερο με καταστροφή, λόγω των τραυματισμών του Halfpenny και του Webb.

ΦΙΤΖΙ

Η ομάδα των Φίτζι είναι αυτή τη στιγμή ίσως η καλύτερη από τις ομάδες που δε συμμετέχουν στα δύο κορυφαία τουρνουά του κάθε ημισφαιρίου. Ικανή πάντα να κάνει τη ζημιά και στον πιο ισχυρό αντίπαλο, συμπληρώνει ένα τρομαχτικό καρέ στον πρώτο όμιλο, που κάνει την υπόθεση της πρόκρισης έργο τιτάνιο. Έχοντας κερδίσει το Pacific Nations, είναι η ομάδα που θέλει να κάνει τη διαφορά μπαίνοντας σφήνα μέσα στους “μεγάλους” που θα αντιμετωπίσει στο Παγκόσμιο Κύπελλο, με όπλο την τρομερή φυσική διάπλαση των παιχτών της και φυσικά τις μαγικές πάσες με το ένα χέρι, σήμα κατατεθέν της ομάδας του Ειρηνικού.

Τα Φίτζι ήταν η έκπληξη της πρώτης διοργάνωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το 1987, όταν και κατάφεραν να περάσουν στα προημιτελικά του τουρνουά, επιτυχία την οποία επανέλαβαν και 20 χρόνια αργότερα, στα γήπεδα της Γαλλίας. Το 2011 αποκλείστηκαν από τον 4ο όμιλο, μένοντας πίσω από τη Νότια Αφρική, την Ουαλία, αλλά και τη Σαμόα.

Πολλοί παίχτες των Φίτζι αγωνίζονται σε κορυφαίους συλλόγους του Βορείου και Νοτίου Ημισφαιρίου, όμως το αστέρι είναι ο winger Nemani Nadolo, των πολυνικών του Super Rugby, Crusaders. Μαζί του, ο Nikola Matawalu, που πλέον ανήκει στη Bath, θα είναι οι παίχτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά για τα Φίτζι, σε ένα πολύ ταλαντούχο και χαρισματικό σύνολο.

Τα Φίτζι έπαιξαν μόλις έναν αγώνα προετοιμασίας, απέναντι στον Καναδά, τον οποίον και συνέτριψαν, αλλά στα μέσα του καλοκαιριού εντυπωσίασαν στο Pacific Nations Cup, το οποίο και κέρδισαν αήττητηοι, αφήνοντας υποσχέσεις για μια έκπληξη στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Μικρή ή μεγάλη, θα φανεί σύντομα.

ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ

Η Ουρουγουάη είναι η τελευταία ομάδα που κέρδισε το εισιτήριο συμμετοχής στο Παγκόσμιο Κϋπελλο, κερδίζοντας σε διπλό αγώνα μπαράζ τη Ρωσία, το φθινόπωρο του 2014. Οι Teros, όπως είναι το παρατσούκλι τους, σίγουρα θα τα βρουν σκούρα στον πιο δύσκολο όμιλο της διοργάνωσης, όμως τα παιχνίδια απέναντι σε ισχυρότατους αντιπάλους θα τους δώσουν πολύ σημαντικές εμπειρίες για μια ομάδα που προσπαθεί να ανέβει επίπεδο.

Αυτή θα είναι η τρίτη συμμετοχή της Ουρουγουάης σε Παγκόσμιο Κύπελλο, καθώς έχει επίσης αγωνιστεί στα τουρνουά του 1999 και του 2003. Σ’εκείνες τις δύο διοργανώσεις, κατάφερε να πετύχει από μία νίκη, απέναντι σε Ισπανία και Γεωργία αντίστοιχα, όμως φέτος αυτή η επίδοση μοιάζει με σχεδόν απίθανο κατόρθωμα.

Πολλοί παίχτες της αγωνίζονται στην Ουρουγουάη, ενώ κανένας δεν έχει εμπειρία από τα πρωταθλήματα πρώτης γραμμής, είτε του Βορείου, είτε του Νοτίου Ημισφαιρίου. Αρχηγός της είναι ο Santiago Vilaseca, lock που αγωνίζεται στην oυρουγουανική Old Boys και έχει 33 συμμετοχές με το εθνόσημο.

Για την προετοιμασία της κέρδισε μικτές ομάδες από την Αργεντινή και τη Χώρα των Βάσκων, όμως τα 2 φιλικά απέναντι στην Ιαπωνία έδειξαν ότι έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να φτάσει το επίπεδο των ομάδων που ανταγωνίζονται τους ισχυρούς.

Πρόγραμμα 1ου ομίλου

Ημερομηνία	Αναμέτρηση	Γήπεδο
18 Σεπτεμβρίου	Αγγλία – Φίτζι	Twickenham, Λονδίνο
20 Σεπτεμβρίου	Ουαλία – Ουρουγουάη	Millenium, Κάρντιφ
23 Σεπτεμβρίου	Αυστραλία – Φίτζι	Millenium, Κάρντιφ
26 Σεπτεμβρίου	Αγγλία – Ουαλία	Twickenham, Λονδίνο
27 Σεπτεμβρίου	Αυστραλία – Ουρουγουάη	Villa Park, Μπέρμιγχαμ
1 Οκτωβρίου	Ουαλία – Φίτζι	Millenium, Κάρντιφ
3 Οκτωβρίου	Αγγλία – Αυστραλία	Twickenham, Λονδίνο
6 Οκτωβρίου	Φίτζι – Ουρουγουάη	Stadium MK, Milton Keynes
10 Οκτωβρίου	Αυστραλία – Ουαλία	Twickenham, Λονδίνο
10 Οκτωβρίου	Αγγλία – Ουρουγουάη	Manchester City Stadium, Μάντσεστερ

2ος όμιλος

ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ

Από πολλούς η Νότια Αφρική θεωρείται η μοναδική ομάδα στον κόσμο που μπορεί να κερδίσει τους All Blacks. Ωστόσο, τα τελευταία αποτελέσματά της, με την τελευταία θέση στο Rugby Championship, δεν έδειξαν ότι αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο για να κάνει την έκπληξη. Από την άλλη, όλα τα παιχνίδια του καλοκαιριού ήταν πραγματικά tests και η εμφάνιση μιας τέτοιας ομάδας, με τέτοια ιστορία και παράδοση, στο Παγκόσμιο Κύπελλο, είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση.

Τα Springboks της Νότιας Αφρικής προκάλεσαν σεισμό το 1995, όταν στη διοργάνωση που διεξήχθη στην έδρα τους, υπό το βλέμμα του Nelson Mandela, ανέτρεψαν όλα τα προγνωστικά και έγραψαν ένα αθλητικό και κοινωνικό έπος, κερδίζοντας τον παγκόσμιο τίτλο. Το κατόρθωμα αυτό, με μικρότερο ασφαλώς αντίκτυπο στην κοινωνία και τον αθλητισμό, πέτυχαν και το 2007, στα γήπεδα της Γαλλίας. Το 2011 αποκλείστηκαν στα προημιτελικά από την Αυστραλία, με την περιοδεία τους στο τουρνουά της Νέας Ζηλανδίας να έχει άδοξο τέλος.

Ψάχνοντας αστέρια στη σύνθεσή της θα ανακαλύψει κανείς ένα γαλαξία, με παίχτες πιο έμπειρους, με αθλητές στο αποκορύφωμα της καριέρας τους και άλλους που έρχονται για να γράψουν ιστορία στο παγκόσμιο στερέωμα. Ξεχωρίζει σίγουρα ο φυσικός ηγέτης της, Jean de Villiers, που κατάφερε να ξεπεράσει τον τραυματισμό του και να είναι παρών στη μεγάλη διοργάνωση, ενώ το τρομερό της όπλο είναι η φοβερή τριπλέτα που κάνει ο de Villiers με τους άλλους δύο νεαρούς centers, που ενίοτε αγωνίζονται και ως wingers, τον Jesse Kriel και τον Damian de Allende.

Δεν έδωσε κάποιο παιχνίδι προετοιμασίας, παρά μόνο τη ρεβάνς με την Αργεντινή στο Μπουένος Άιρες, ένα παιχνίδι που κέρδισε, δίνοντας τέλος στο αρνητικό σερί ηττών και στο απογοητευτικό Rugby Championship, όπου γνώρισε 3 ήττες, μάλιστα τις 2 σε νοτιοαφρικανικό έδαφος.

ΣΑΜΟΑ

Η Σαμόα ήταν για χρόνια η πρώτη χώρα μετά τις παραδοσιακές δυνάμεις του Six Nations και Rugby Championship, όμως το τελευταίο διάστημα φαίνεται να έχει χάσει τα πρωτεία του “υπόλοιπου κόσμου” από τα Φίτζι. Τη θέση αυτή φιλοδοξεί να ξανακερδίσει με μια καλή πορεία στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Οι Manu Samoa έχουν φτάσει 3 φορές στα προημιτελικά του θεσμού, το 1991, 1995 και 1999, όμως στις 3 επόμενες διοργανώσεις έχουν αποκλειστεί από τη φάση των ομίλων, όπως έγινε και το 2011, μένοντας πίσω από τη Νότια Αφρική και την Ουαλία.

Το αστέρι της είναι ο winger των Northampton Saints, George Pisi, ο οποίος θα προσπαθήσει να λάμψει ανάμεσα σε ένα σύνολο παιχτών που αγωνίζονται στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης αλλά και το Super Rugby.

Έχοντας καταλάβει τη δεύτερη θέση στο Pacific Nations Cup, μετά από ένα δραματικό τελικό απέναντι στα Φίτζι, έδωσε 2 αγώνες προετοιμασίας, χάνοντας με σκορ 27-24 από τους Barbarians και κερδίζοντας με 19-25 τους Wasps, σε δύο αναμετρήσεις που διεξήχθησαν επί αγγλικού εδάφους.

ΣΚΩΤΙΑ

Η Σκωτία είναι το μεγάλο ερωτηματικό, όχι μόνο του 2ου ομίλου, αλλά και ολόκληρης της διοργάνωσης. Είναι σίγουρο ότι η έλευση του Νεοζηλανδού τεχνικού Vern Cotter, άλλαξε εντελώς την ιδιοσυγκρασία της ομάδας, κάνοντάς την εξαιρετικά πιο ελκυστική, όμως τα αποτελέσματα δεν έχουν έρθει ακόμα. Έχοντας τερματίσει στην τελευταία θέση του Six Nations, χάνοντας στο Murrayfield και από την Ιταλία, η Σκωτία έδειξε να έχει αλλάξει επίπεδο το τελευταίο διάστημα. Άραγε θα το επιβεβαιώσει αυτό και στους κρίσιμους αγώνες που ακολουθούν;

Όντας βεβαίως μια από τις ιστορικότερες ομάδες στον κόσμο, η καλύτερη θέση που έχει καταλάβει σε Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν η 4η, στο τουρνουά του 1991. Σε άλλες 5 περιπτώσεις έχει φτάσει ως τα προημιτελικά, με εξαίρεση όμως την τελευταία διοργάνωση, του 2011, όταν και αποκλείστηκε στον 2ο όμιλο από την Αγγλία και την Αργεντινή.

Το αστέρι της είναι ο Stuart Hogg, με την απόδοσή του να είναι βαρόμετρο σε κάθε αναμέτρηση, όμως ατού της είναι ότι στηρίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε ένα πολύ δεμένο σύνολο, που προέρχεται σε μεγάλο ποσοστό από τους Glasgow Warriors, πρωταθλητές της Pro 12, στοιχείο που κάνει τη διαφορά σε αγώνες εθνικών ομάδων. Εξαιρετικά σημαντικός είναι και ο αρχηγός, Greg Laidlaw, που εντυπωσίασε κυρίως με τις εποδόσεις του φορώντας τη φανέλα της Gloucester, το προηγούμενο διάστημα.

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της, η Σκωτία ξεκίνησε με μια ήττα στο Δουβλίνο απέναντι στην Ιρλανδία, αντιμετώπισε νικηφόρα εκτός έδρας την Ιταλία, την οποία εν συνεχεία συνέτριψε στο Murrayfield, πριν κάνει μια εκπληκτική εμφάνιση, αν και όχι επιτυχή, στο Stade de France, όπου απείλησε να κερδίσει την οικοδέσποινα Γαλλία, αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για τη μεγάλη διοργάνωση.

ΙΑΠΩΝΙΑ

Η Ιαπωνία είναι μια χώρα που έχουν γίνει τεράστιες επενδύσεις προκειμένου να αναπτυχθεί το ράγκμπι και αυτό φέρνει σιγά σιγά αποτελέσματα. Έχοντας αναλάβει την ευθύνη να διοργανώσει το επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, το 2019, η ομάδα της χώρας του ανατέλοντος ηλίου πάει στην Αγγλία με σκοπό να πετύχει κάτι παραπάνω απ’ ότι έχει γράψει ως τώρα στην ιστορία της.

Η καλύτερη στιγμή της ήταν το 1991, όταν και πέτυχε τη μοναδική της νίκη, απέναντι στη Ζιμπάμπουε, με σκορ 52-8, όμως αν και συμμετείχε σε όλες τις διοργανώσεις, ποτέ δεν κατάφερε να επαναλάβει αυτή την επίδοση. Στο τουρνουά του 2011 έχασε από τη Νέα Ζηλανδία, τη Γαλλία και τα Τόνγκα, φέρνοντας όμως μια ισοπαλία στο τελευταίο παιχνίδι με τον Καναδά, όπως είχε κάνει και το 2007.

Από το ρόστερ της ξεχωρίζει ο αρχηγός της, flanker, Michael Leitch, που αγωνίζεται στους Chiefs, ενώ άλλοι δύο παίχτες της, ο flanker Hendrik Tui και ο scrum-half Fumiaki Tanaka αγωνίζονται στο Super Rugby. Όλοι οι υπόλοιποι στελεχώνουν ομάδες του εγχώριου πρωταθλήματος.

Για την προετοιμασία της ξεκίνησε με ένα δυνατό τεστ απέναντι σε μια Μικτή Κόσμου, από την οποία έχασε με 20-45, όμως στη συνέχεια πέτυχε δύο πολύ μεγάλες νίκες επί της Ουρουγουάης. Τις καλές επιδόσεις ολοκλήρωσε και με μια νίκη, με σκορ 13-10, επί της Γεωργίας.

ΗΠΑ

Ακόμα μια ανερχόμενη δύναμη, οι ΗΠΑ, όπου οι αθλητές του ράγκμπι αυξάνονται κατά 14% περίπου κάθε χρόνο, καθιστώντας το ως το πιο ραγδαία αναπτυσσόμενο άθλημα, συμμετέχει στο 2ο όμιλο. Μετά τα “χλιαρά” αποτελέσματα του Pacific Nations, όπου κατέλαβαν την 5η θέση, η ομάδα των ΗΠΑ θέλει να κάνει την “έκρηξη” στον κορυφαίο θεσμό, κάνοντας το ράγκμπι να ακουστεί ηχηρά στην πατρίδα της.

Τις καλύτερες επιδόσεις τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο έχουν πετύχει το 1987, το 2007 και το 2011, όταν και κατάφεραν να πετύχουν τουλάχιστον μία νίκη, αφού πρώτα είχαν πάρει την πρόκριση. Μάλιστα, στις δύο πρώτες περιπτώσεις, οι νίκες είχαν σημειωθεί επί της αντιπάλου τους και σε αυτή τη διοργάνωση, Ιαπωνίας, την οποία και θέλουν να ξανακερδίσουν, καθώς δύσκολα θα μπορέσουν να πετύχουν κάτι παραπάνω στον όμιλο.

Από το δυναμικό τους, ο καλύτερος παίχτης είναι σίγουρα ο fullback Chris Wyles, που εντυπωσίασε και με τις φετινές του επιδόσεις φορώντας τη φανέλα των Saracens, ενώ οι περισσότεροι αθλητές της αγωνίζονται στο αμερικανικό κολλεγιακό πρωτάθλημα, το οποίο συνεχώς ανεβαίνει επίπεδο.

Μετά το Pacific Nations Cup, ξαναντιμετώπισε σε φιλικό προετοιμασίας τον Καναδά, που συνέτριψε με σκορ 23-41, ενώ στη συνέχεια αντιμετώπισε τους Harlequins, με τους οποίους υπέγραψε και μνημόνιο συνεργασίας, χάνοντας με σκορ 19-24. Το μεγάλο γεγονός της προετοιμασίας, ωστόσο, ήταν ο αγώνας απέναντι στην Αυστραλία, που η ομάδα των ΗΠΑ έχασε με σκορ 10-47.

Πρόγραμμα 2ου ομίλου

Ημερομηνία	Αναμέτρηση	Γήπεδο
19 Σεπτεμβρίου	Νότια Αφρική – Ιαπωνία	Community Stadium, Μπράιτον
20 Σεπτεμβρίου	Σαμόα – ΗΠΑ	Community Stadium, Μπράιτον
23 Σεπτεμβρίου	Σκωτία – Ιαπωνία	Kingsholm, Γκλούστερ
26 Σεπτεμβρίου	Νότια Αφρική – Σαμόα	Villa Park, Μπέρμιγχαμ
27 Σεπτεμβρίου	Σκωτία – ΗΠΑ	Elland Road, Λιντς
3 Οκτωβρίου	Σαμόα – Ιαπωνία	Stadium MK, Milton Keynes
3 Οκτωβρίου	Νότια Αφρική – Σκωτία	Saint James Park, Νιουκάσλ
7 Οκτωβρίου	Νότια Αφρική – ΗΠΑ	Ολυμπιακό Στάδιο, Λονδίνο
10 Οκτωβρίου	Σαμόα – Σκωτία	Saint James Park, Νιουκάσλ
11 Οκτωβρίου	ΗΠΑ – Ιαπωνία	Kingsholm, Γκλούστερ

3ος όμιλος

ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ

Μόνο και μόνο το άκουσμα του ονόματος της πατρίδας των Μαορί προκαλεί δέος στο ράγκμπι. Αν βάλει κανείς από δίπλα και τις θρυλικές λέξεις All Blacks, καταλαβαίνει ότι μιλάει για το κορυφαίο έθνος στον κόσμο του ράγκμπι. Από την αρχή κάθε αναμέτρησης, με τη δυναμική και εντυπωσιακή Χάκα, ως το τέλος της, που συνήθως είναι η αυλαία μιας πανδαισίας, η Νέα Ζηλανδία είναι η ομάδα που εντυπωσιάζει και θα εντυπωσιάζει και θα είναι πάντα το μεγάλο φαβορί σε κάθε διοργάνωση. Έτσι και φέτος, παρά το γεγονός ότι μετά από 2 χρόνια χωρίς καμία ήττα, έχασε για πρώτη φορά έναν τίτλο από την τροπαιοθήκη της.

Οι All Blacks, ωστόσο, έχουν κερδίσει μόλις 2 φορές το Webb Ellis Cup και αυτές, αμφότερες, στην έδρα τους, στο Eden Park του Auckland, το 1987 και το 2011. Επιπροσθέτως, δεν έχουν καταφέρει ποτέ να φτάσουν σε έναν τελικό στο Βόρειο Ημισφαίριο. Να μια πολύ καλή παράδοση για να …σπάσουν οι κορυφαίοι στον κόσμο και να ένα κίνητρο για να είναι ακόμα μεγαλύτερο φόβητρο στη διοργάνωση.

Το ρόστερ τους δε χωράει τα αστέρια, με τη δεύτερη εθνική τους ομάδα να είναι σε θέση να νικήσει οποιονδήποτε αντίπαλο. Κορυφαίος ανάμεσα σε κορυφαίους, ο αρχηγός Richie McCaw, που θα κλείσει τη διεθνή του καριέρα στη φετινή διοργάνωση, καθώς και ο μεγαλύτερος σκόρερ των international tests όλων των εποχών, Dan Carter, που αν και έχει χάσει λίγο από την παλιά του φόρμα, συνεχίζει να ζωγραφίζει μέσα στα γήπεδα.

Η Νέα Ζηλανδία δεν έδωσε αγώνες προετοιμασίας. Έπαιξε το Rugby Championship που έχασε στην Αυστραλία και στη συνέχεια πήρε εμφατική ρεβάνς από τα Wallabies κρατώντας το Bledisloe Cup. Τη συνέχεια θα μας τη δείξει σε λίγες μέρες και όλοι ετοιμάζονται να απολαύσουν τις νέες περιπέτειες της κορυφαίας ομάδας στον κόσμο. Γιατί είτε κερδίσει είτε όχι τη διοργάνωση, η ομάδα των All Blacks είναι ότι καλύτερο έχει παράξει το ράγκμπι διαχρονικά.

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Η Αργεντινή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παγκόσμια σταχτοπούτα του ράγκμπι. Μια ομάδα που έχει καταφέρει να κλέψει καρδιές κερδίζοντας τους πιο μεγάλους αντιπάλους, στις πιο μεγάλες διοργανώσεις. Φέτος έρχεται με φόρα από το Rugby Championship και τη νίκη της εκτός έδρας επί της Νότιας Αφρικής, καθώς έχοντας κερδίσει τον τελευταίο χρόνο 2 από τις 3 κορυφαίες ομάδες της Παγκόσμιας Κατάταξης έχει κάθε λόγο να κάνει όνειρα για πολύ ψηλά.

Η καλύτερη θέση που έχει καταλάβει σε Παγκόσμιο Κύπελλο είναι η 3η, το 2007, όταν και κατάφερε να συντρίψει τη Γαλλία στην έδρα της, στο μικρό τελικό της διοργάνωσης, έχοντας χάσει από τους μετ’ έπειτα πρωταθλητές Springboks. Το 2011 έφτασε στα προημιτελικά, όπου δεν είχε τύχη απέναντι στους οικοδεσπότες All Blacks και αποκλείστηκε από τη συνέχεια.

Στο ρόστερ της έχει μερικούς από τους κορυφαίους παίχτες στις θέσεις τους στο κόσμο, με τον αρχηγό Agustín Creevy, να θεωρείται από πολλούς ο κορυφαίος hooker του πλανήτη. Μαζί του, ο winger Juan Imhoff, που έκανε πάρτυ πριν λίγους μήνες στο Durban, αλλά και μια σειρά πολύ ταλαντούχων παιχτών παγκόσμιας κλάσης, νεαρών αλλά και πιο έμπειρων, συνθέτουν ένα σύνολο που σίγουρα θα τραβήξει τα βλέματα.

Μετά το Rugby Championship, που σφραγίστηκε από την ιστορική νίκη επί της Νότιας Αφρικής, τα Pumas έδωσαν μόλις ένα φιλικό με τα Spingboks, χάνοντας στο Buenos Aires, πριν ξαναεμφανιστούν στα γήπεδα της Αγγλίας, με πολλές προσδοκίες στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο.

ΤΟΝΓΚΑ

Η ομάδα του Ειρηνικού που ανταγωνίζεται τις “αδερφές” ομάδες των Φίτζι και της Σαμόα, φιλοδοξεί σε αυτή τη διοργάνωση να κάνει κάτι παραπάνω από της προηγούμενες. Ωστόσο, οι εμφανίσεις της δεν έχουν εντυπωσιάσει, παρά το γεγονός ότι η 3η θέση στο Pacific Nations ήταν η χειρότερη που της άξιζε. Πάντως, στον 3ο όμιλο, ο χώρος για φιλοδοξίες είναι μικρός και αν θέλουν να κάνουν τη διαφορά θα πρέπει να αγγίξουν τρομερά επίπεδα απόδοσης, κάτι που μένει να φανεί αν είναι εφικτό.

Τα Τόνγκα δεν έχουν καταφέρει ποτέ να περάσουν στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αγγίζοντας ωστόσο την πρόκριση στις τελευταίες 2 διοργανώσεις, το 2007 και 2011, πετυχαίνοντας 2 νίκες στη φάση των ομίλων.

Κορυφαίοι παίχτες στο δυναμικό τους είναι ο lock Steve Mafi και ο flanker Jack Ram, που αγωνίζονται στο Super Rugby, όμως το σύνολο της ομάδας αποτελείται από αθλητές που πρωταγωνιστούν στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Μετά την 3η θέση στο Pacific Nations Cup, τα Τόνγκα έδωσαν 2 φιλικά προετοιμασίας. Αρχικά κέρδισαν τη Nottingham με σκορ 14-69, ενώ στη συνέχεια επιβλήθησαν και της Ρουμανίας με σκορ 16-21, μέσα στο Βουκουρέστι, δείχνοντας ότι είναι βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο, αλλά μάλλον όχι αρκετό για να τους δώσει την πρόκριση στην επόμενη φάση του θεσμού.

ΓΕΩΡΓΙΑ

Η Γεωργία θα προσπαθήσει σ’αυτή τη διοργάνωση να πετύχει κάτι παραπάνω από τις προηγούμενες, δηλαδή να πετύχει μια νίκη απέναντι σε ομάδα που βρίσκεται σε καλύτερη θέση στην παγκόσμια κατάταξη. Έχοντας “καθαρίσει” το τοπίο στη “δεύτερη κατηγορία” της Ευρώπης, παίρνοντας τα σκήπτρα από τη Ρουμανία, θέλει σ’αυτή τη διοργάνωση να κάνει το παραπάνω βήμα που θα της επιτρέψει να κοιτάξει στα μάτια τις μεγάλες ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου και όχι μόνο.

Η καλύτερες εμφανίσεις της ήταν αυτές που σφραγίστηκαν από μία νίκη, το 2007 και το 2011, καθώς στις διοργανώσεις αυτές η Γεωργία κατάφερε να κερδίσει τη Ναμίμπια και τη Ρουμανία αντίστοιχα.

Αν και φημίζεται για τους props της, λόγω και της κατασκευής του σώματος των Καυκάσιων, το αστέρι της είναι ο flanker της Toulon, Momuka Gorgodze, που είναι και ο αρχηγός της ομάδας της Γεωργίας. Το μεγαλύτερο κομμάτι του δυναμικού της αγωνίζεται στο γαλλικό πρωτάθλημα, με πολλούς παίχτες της να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, μερικοί μάλιστα σε ομάδες που κυριαρχούν.

Ξεκίνησε την προετοιμασία της με έναν αγώνα απέναντι στους Newcastle Falcons, τον οποίον έχασε με σκορ 27-7, ενώ στη συνέχεια ηττήθηκε και από τον Καναδά με σκορ 15-16. Τέλος, έχασε και από την Ιαπωνία, με σκορ 13-10, αλλά ελπίζει να πάρει τη ρεβάνς στα πολύ πιο σημαντικά παιχνίδια του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

ΝΑΜΙΜΠΙΑ

Η πρώην επαρχία της Νότιας Αφρικής, αποτελεί την πιο αδύναμη ομάδα της διοργάνωσης. Πήρε την πρόκριση κερδίζοντας το Αφρικανικό Κύπελλο, όμως ο αποκλεισμός της από διοργανώσεις όπου συμμετέχουν οι πιο ισχυρές ομάδες δεν της επιτρέπει να αλλάξει επίπεδο. Ακόμα και οι γείτονες, Springboks, μοιάζουν άφταστοι, καθώς στο πρόγραμμά τους περιλαμβάνονται tests και αναμετρήσεις άλλων διοργανώσεων, με τις κορυφαίες εθνικές ομάδες του πλανήτη.

Παρά το γεγονός ότι είναι μια χώρα με παράδοση στο ράγκμπι, δε μπόρεσε ποτέ να πετύχει μια νίκη στο Παγκόσμιο Κύπελλο και αυτός είναι ένας πολύ δύσκολος στόχος και για τη φετινή διοργάνωση. Ωστόσο, αποτελεί πάντα τον εκπρόσωπο των μικρών, εκείνων που δύσκολα μπορούν ακόμα και να ονειρευτούν τη συμμετοχή σε μια τέτοια διοργάνωση.

Πολλοί παίχτες της αγωνίζονται στη Ναμίμπια αλλά αρκετοί έχουν περάσει τα σύνορα και εξελίσσονται στη Νότια Αφρική. Ωστόσο, από το δυναμικό της ξεχωρίζει ο fullback των Exeter Chiefs, Chrysander Botha, ο οποίος έχει 34 συμμετοχές με το εθνόσημο.

Η Ναμίμπια δεν εμφανίστηκε στο πρόγραμμα των αναμετρήσεων προετοιμασίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο, με τον τελευταίο της αγώνα να αποτελεί ένα παιχνίδι με αντίπαλο την ομάδα της Γερμανίας, την οποία και κέρδισε με χαρακτηριστική άνεση.

Πρόγραμμα 3ου ομίλου

Ημερομηνία	Αναμέτρηση	Γήπεδο
19 Σεπτεμβρίου	Τόνγκα – Γεωργία	Kingsholm, Γκλούστερ
20 Σεπτεμβρίου	Νέα Ζηλανδία – Αργεντινή	Webley, Λονδίνο
24 Σεπτεμβρίου	Νέα Ζηλανδία – Ναμίμπια	Ολυμπιακό Στάδιο, Λονδίνο
25 Σεπτεμβρίου	Αργεντινή – Γεωργία	Kingsholm, Γκλούστερ
29 Σεπτεμβρίου	Τόνγκα – Ναμίμπια	Sandy Park, Έξετερ
2 Οκτωβρίου	Νέα Ζηλανδία – Γεωργία	Millenium, Κάρντιφ
4 Οκτωβρίου	Αργεντινή – Τόνγκα	Leicester City Stadium, Λέστερ
7 Οκτωβρίου	Ναμίμπια – Γεωργία	Sandy Park, Έξετερ
9 Οκτωβρίου	Νέα Ζηλανδία – Τόνγκα	Saint James Park, Νιουκάσλ
11 Οκτωβρίου	Αργεντινή – Ναμίμπια	Leicester City Stadium, Λέστερ

4ος όμιλος

ΓΑΛΛΙΑ

Είναι μια από τις ιστορικότερες και σημαντικότερες πατρίδες του ράγκμπι. Αποτελεί τη χώρα που ανέλαβε να το εξαπλώσει εκτός των ορίων της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και την ομάδα που πάντα ετοιμάζεται να εκπλήξει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Έτσι και φέτος, η Γαλλία, που έμοιαζε προβληματική τα τελευταία χρόνια, έχει δείξει το τελευταίο διάστημα ότι μπορεί να αποδώσει ράγκμπι κορυφαίου επιπέδου, λογικό αν δει κανείς το ρόστερ της, ενώ σίγουρα δε μπορεί κανείς να την ξεγράψει από τα φαβορί ακόμα και για τον τίτλο.

Έχει αγωνιστεί σε 3 τελικούς, το 1987, το 1999 και το 2011. Τους δύο έχασε από τη Νέα Ζηλανδία στο Eden Park και τον ενδιάμεσο από την Αυστραλία στο Millenium του Cardiff. Ωστόσο, οι Γάλλοι δε θα ξεχάσουν ποτέ τη διαιτησία του Νοτιοαφρικανού Craig Joubert που τους στέρησε τον τελευταίο παγκόσμιο τίτλο.

Έχοντας το κορυφαίο πρωτάθλημα στην Ευρώπη και πλέον μάλλον το καλύτερο στον κόσμο, με πολλούς αστέρες του Νοτίου Ημισφαιρίου να αγωνίζονται σε αυτό, η Γαλλία έχει την τύχη να μη μπορεί να μαζέψει το ρόστερ της από το ταλέντο που ξεχειλίζει. Ωστόσο, εμβληματική μορφή παραμένει ο αρχηγός της Thierry Dusautoir, flanker της Toulouse, που έχει γράψει τη δική του προσωπική ιστορία στο διεθνές και διασυλλογικό ράγκμπι και θεωρείται σήμερα ένας από τους κορυφαίους παίχτες όλων των εποχών.

Για την προετοιμασία της έδωσε 2 φιλικά παιχνίδια με αντίπαλο την Αγγλία, χάνοντας στο Twickenham και κερδίζοντας στο Stade de France, ενώ στην τελευταία αναμέτρηση, με αντίπαλο τη Σκωτία, εντός έδρας, αν και δυσκολεύτηκε, κατάφερε να κερδίσει και να πάει με το κεφάλι ψηλά στα αγγλικά γήπεδα.

ΙΡΛΑΝΔΙΑ

Η ομάδα που έχει κερδίσει τα δύο τελευταία Six Nations, πηγαίνει στο Παγκόσμιο Κύπελλο με στόχο να πετύχει κάτι καλύτερο από τη …σχεδόν πάγια επίδοσή της. Πλέον η Ιρλανδία είναι μια ομάδα που ξέρει να κερδίζει, που δεν κατάφερε στις λεπτομέρειες να κάμψει την αντίσταση των All Blacks και έχει κάθε λόγο να κοιτάζει την κορυφή. Ωστόσο, τα τελευταία αποτελέσματά της στα international tests δεν ήταν και τα πιο ενθαρρυντικά.

Η Ιρλανδία έχει φτάσει μέχρι τα προημιτελικά σε 5 από τις 7 διοργανώσεις, ενώ αυτή ήταν η πορεία της και στην πιο πρόσφατη διοργάνωση, του 2011, όπου αποκλείστηκε από την Ουαλία. Φέτος, φιλοδοξεί να μη στραβοπατήσει και βρει απέναντί της τους All Blacks στην ίδια φάση της διοργάνωσης, διεκδικώντας τις πιθανότητες να καταφέρει κάτι παραπάνω και γιατί όχι και την ίδια την κορυφή.

Το αστέρι της είναι ο fly-half Johnny Sexton, που αν και για 2 χρόνια δεν εντυπωσίασε με τα χρώματα της γαλλικής Racing, όταν φοράει τη φανέλα με το εθνόσημο μεταμορφώνεται. Από ‘κει και πέρα, η ηγετική φυσιογνωμία του Paul O’Connell είναι σημείο αναφοράς, ανάμεσα σε μια πληθώρα ταλαντούχων παιχτών, που έχουν γευτεί τη χαρά της κορυφής στην Ευρώπη και σίγουρα ψάχνουν τη μεγαλύτερη διάκριση στην κορυφαία διοργάνωση.

Η προετοιμασία της ξεκίνησε με μια μεγάλη νίκη στο Cardiff επί της Ουαλίας, ενώ τα καλά αποτελέσματα διπλασιάστηκαν όταν υποδέχτηκε στο Δουβλίνο τη Σκωτία. Όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Εντός έδρας ήττα από την Ουαλία και εκτός, με κακή εμφάνιση, από την Αγγλία, ήταν δύο αποτελέσματα που έριξαν το ηθικό της ομάδας που είχε φτάσει στα μέσα του Αυγούστου ακόμα και στη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης.

ΙΤΑΛΙΑ

Είναι η ομάδα που όλοι περιμένουν κάποια στιγμή να κάνει κάτι μεγάλο, αλλά κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά ότι ήρθε η ώρα της. Τουλάχιστον κάτι τέτοιο δεν έχει δείξει στην ετήσια διοργάνωση του Six Nations, που αν και συμμετέχει σ’αυτή εδώ και 15 χρόνια, οι μεγαλύτερες επιτυχίες είναι μεμονωμένες νίκες της επί μεγάλων αντιπάλων και όταν αυτοί βρίσκονται σε πτωτική πορεία. Ωστόσο, όλα είναι πιθανά για την Ιταλία, σε έναν όμιλο με δύο αντιπάλους από την Ευρώπη.

Δεν έχει καταφέρει ποτέ να περάσει από τη φάση των ομίλων, ενώ στην τελευταία διοργάνωση, του 2011, αποκλείστηκε από τον 3ο όμιλο, τερματίζοντας 3η, πίσω από την Ιρλανδία και την Αυστραλία.

Κορυφαίος παίχτης της είναι ο Sergio Parisse, που από πολλούς θεωρείται ο κορυφαίος No 8 του πλανήτη. Αν και δε θα αγωνιστεί, λόγω τραυματισμού, στην πρώτη αναμέτρηση με τη Γαλλία, ο αρχηγός των Azzuri θα αποτελέσει πολύτιμο στοιχείο στη μάχη της ομάδας του για διάκριση.

Στην προετοιμασία της για το Παγκόσμιο Κύπελλο, η ομάδα της Ιταλίας γνώρισε δύο ήττες από τη Σκωτία, εντός και εκτός έδρας, καθώς και μία από την Ουαλία, στο Cardiff, με τα αποτελέσματα αυτά ωστόσο να μην αποτελούν απαραίτητα κάτι αρνητικό στην πορεία της. Στόχος της είναι φυσικά με λίγη περισσότερη τύχη να πετύχει την έκπληξη.

ΚΑΝΑΔΑΣ

Η “μικρή” ομάδα του Καναδά αποτελεί μόνιμο θαμώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου και σε αυτή τη διοργάνωση θέλει με κάποιο τρόπο να δείξει ότι δεν αποτελεί απλώς τους “περαστικούς”. Αν και δε φαίνεται με ποιον τρόπο θα πετύχει κάτι τέτοιο, κάθε θετικό αποτέλεσμα μπορεί να αποτελέσει ενός είδους διάκριση για τη βορειοαμερικανική ομάδα.

Η καλύτερη επίδοση του Καναδά συνέβη στο Παγκόσμιο του 1991, οταν και έφτασε στα προημιτελικά, νικώντας τη Ρουμανία και τα Φίτζι στον 4ο όμιλο, πριν αποκλειστεί από τη Νέα Ζηλανδία. Το 2011 πέτυχε μια νίκη επί των Τόνγκα, στερώντας τους την πρόκριση, καθώς και μια ισοπαλία με την Ιαπωνία, κάνοντας μια συμπαθητική πορεία.

Το αστέρι της ομάδας είναι ο 37χρονος flanker της Clermont, Jamie Cudmore, που φιλοδοξεί να κάνει μια καλή πορεία με την εθνική του ομάδα στην τελευταία διοργάνωση που αγωνίζεται με τα χρώματά της.

Όσο αφορά την προετοιμασία για το Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Καναδάς γνώρισε την ήττα σε μια αναμέτρηση με αντίπαλο τις ΗΠΑ, ενώ στη συνέχεια κέρδισε τους Glasgow Warriors και την εθνική ομάδα της Γεωργίας. Έκλεισε τα tests προετοιμασίας με μια βαριά ήττα, με σκορ 18-47, από τα Φίτζι.

ΡΟΥΜΑΝΙΑ

Η ομάδα που πασχίζει να αποδείξει ότι αξίζει μια θέση ανάμεσα στους ισχυρούς της Γηραιάς Ηπείρου, ταξιδεύει στην Αγγλία προκειμένου να ανεβάσει ένα σκαλί το εθνικό ράγκμπι, με στόχο να αποτελεί μια καλή εμφάνιση και ένα καλό αποτέλεσμα. Άλλωστε, τα αποτελέσματα των τελευταίων χρόνων δε δίνουν το δικαίωμα να ελπίζει περισσότερα.

Η Ρουμανία ποτέ δεν κατάφερε να περάσει από τη φάση των ομίλων, όμως σε 4 διοργανώσεις έχει πετύχει τουλάχιστον μία νίκη, κατόρθωμα που επανέλαβε και το 2011, νικώντας στον 1ο όμιλο την ομάδα της Ναμίμπια.

Με τους περισσότερους παίχτες της να αγωνίζονται στο ρουμάνικο πρωτάθλημα, κορυφαίος παίχτης της είναι ο fullback των Saracens, Catalin Fercu, ο οποίος μετράει 80 συμμετοχές με τα εθνικά χρώματα.

Για την προετοιμασία της, αντιμετώπισε την ομάδα του Yorkshire Carnegie, με την οποία ήρθε ισόπαλη, ενώ στη συνέχεια έχασε με μεγάλη διαφορά στις αναμετρήσεις με την Edinburgh, εκτός έδρας, καθώς και με τα Φίτζι στο Βουκουρέστι.

Πρόγραμμα 4ου ομίλου

Ημερομηνία	Αναμέτρηση	Γήπεδο
19 Σεπτεμβρίου	Ιρλανδία – Καναδάς	Millenium, Κάρντιφ
19 Σεπτεμβρίου	Γαλλία – Ιταλία	Twickenham, Λονδίνο
23 Σεπτεμβρίου	Γαλλία – Ρουμανία	Ολυμπιακό Στάδιο, Λονδίνο
26 Σεπτεμβρίου	Ιταλία – Καναδάς	Elland Road, Λιντς
27 Σεπτεμβρίου	Ιρλανδία – Ρουμανία	Webley, Λονδίνο
1 Οκτωβρίου	Γαλλία – Καναδάς	Stadium MK, Milton Keynes
4 Οκτωβρίου	Ιρλανδία – Ιταλία	Ολυμπιακό Στάδιο, Λονδίνο
6 Οκτωβρίου	Καναδάς – Ρουμανία	Leicester City Stadium, Λέστερ
11 Οκτωβρίου	Ιταλία – Ρουμανία	Sandy Park, Έξετερ
11 Οκτωβρίου	Γαλλία – Ιρλανδία	Millenium, Κάρντιφ