Η δεύτερη αγωνιστική του Six Nations του 2015 έκλεισε με το κυριακάτικο παιχνίδι ανάμεσα στη Σκωτία και την Ουαλία, που διεξήχθη στο Murrayfield του Εδινβούργου. Η αναμέτρηση μεταξύ των δύο ομάδων είχε σίγουρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον σε μια περίοδο που η Ουαλία παλεύει να κρατήσει το επίπεδο που είχε προηγούμενα χρόνια, ενώ η Σκωτία φτιάχνει μια καινούρια ομάδα, με καινούρια νοοτροπία ενός νέου προπονητή.
Προφανώς, αυτά τα στοιχεία ήταν αρκετά για να καταλάβει κανείς πριν από την έναρξη της αναμέτρησης ότι ο περσινός αγώνας μεταξύ των δύο ομάδων, που έληξε με σκορ 51-3 στο Millenium, δε θα είχε καμία σχέση με αυτό που επρόκειτο να εξελιχθεί στο Murrayfield. Προφανώς, αυτό και έγινε, με τη Σκωτία να πείθει για ακόμα μια φορά ότι το επίπεδό της ανεβαίνει με μεγάλη ταχύτητα και ήδη η δύο ομάδες που την έχουν κερδίσει στο Six Nations θα πρέπει να νιώθουν, αν μη τι άλλο, ανακούφιση, καθώς είναι σχεδόν σίγουρο ότι μέσα στους επόμενους αγώνες η Σκωτία θα καταφέρει να κερδίσει έστω κάτι από αυτή τη βελτίωση, όσο δύσκολοι κι αν είναι οι επόμενοι αντίπαλοι. Αυτό το κάτι που δικαιούται η Σκωτία, εκτός των άλλων, μπορεί να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην απονομή του φετινού τροπαίου.
Η ανάλυση…
Αυτό που έμεινε σε όποιον παρακολούθησε την αναμέτρηση της Κυριακής είναι σίγουρα η τεράστια βελτίωση της Σκωτίας. Μπορεί να έχει ειπωθεί άπειρες φορές από το Νοέμβρη, όταν και η ομάδα του Vern Cotter έδωσε τα πρώτα tests υπό τις οδηγίες του, αλλά σ’αυτό το παιχνίδι ήταν ίσως κάτι παραπάνω από εμφανές ότι οι highlanders έχουν κάθε δικαίωμα να κοιτούν ψηλότερα απ’ όσο θα μπορούσαν ακόμα και να σκεφτούν τα προηγούμενα χρόνια.
Μια πολύ γρήγορη ομάδα, με αυτοματισμούς στους three-quarters, πολύ καλή αλληλοκάλυψη και δύναμη από τους forwards, καθώς και ικανή να βρίσκει κενά στην αντίπαλη αμυντική διάταξη, χαρακτηριστικό που σίγουρα αποδίδεται στον Νεοζηλανδό προπονητή. Ένα σημαντικό μειονέκτημα, όμως, είναι η αναποτελεσματικότητα. Η Σκωτία πρέπει να βρει τον τρόπο να τελειώνει φάσεις που πιέζει ασφυκτικά τον αντίπαλο, φάσεις που πολλές άλλες ομάδες του επιπέδου της θα είχαν πανηγυρίσει.
Πάντως είναι θετικό και για το ράγκμπι παγκοσμίως γενικότερα, αλλά και για το Six Nations ειδικότερα, που μια τέτοια παραδοσιακή δύναμη έχει γίνει ένα ελκυστικό σύνολο, αφήνοντας την Ιταλία να βρει επίσης το δρόμο της.
Σε αντίθετη πορεία βρίσκεται η Ουαλία, που τα τελευταία χρόνια έχει δει το επίπεδο και των συλλόγων αλλά και της εθνικής της ομάδας να πέφτει. Μπορεί να κέρδισε δύο συνεχόμενα Six Nations το 2012 και το 2013, αλλά οι αλλαγές από τότε στο Ουαλικό ράγκμπι μπορούν να χαρακτηριστούν από μεγάλες μέχρι και επικίνδυνες. Είναι ζήτημα για όλους τους φίλους του αθλήματος να δουν αυτή την εθνική ομάδα να αντέχει την πίεση της αλλαγής οικονομικών στρατηγικών εντός του ράγκμπι αλλά και εκτός αυτού, στον αθλητισμό της Ουαλίας γενικότερα.
Όσο αφορά τα χαρακτηριστικά της στη συγκεκριμένη αναμέτρηση, η Ουαλία ήταν καλύτερη από την πρεμιέρα, βελτιώνοντας τουλάχιστον την ομογένεια στην απόδοσή της καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Τα daffodyls έπαιξαν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για να αποσπάσουν μια δύσκολη νίκη, είχαν το ρεαλισμό που τους έλειπε με την Αγγλία αλλά από τύχη δεν πλήρωσαν τα επίσης σημαντικά κενά τους. Η τύχη αυτή λέγεται βεβαίως σκωτσέζικη αναποτελεσματικότητα.
Οι Ουαλοί ξέρουν καλά ότι βάσει της δυναμικής τους και της ήττας τους στο Millenium από την Αγγλία, το ματς απέναντι στη Σκωτία και αυτό της επόμενης βδομάδας απέναντι στη Γαλλία, θα κρίνει το πρόσημο του φετινού τουρνουά, που έχει τεράστια σημασία μπροστά στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Αν η Ουαλία δείξει ότι μπορεί τουλάχιστον να τα βγάλει εύκολα πέρα με ομάδες της δυναμικής της, τότε έχει δικαίωμα να ελπίζει σε ένα μικρό θαύμα στον όμιλο του θανάτου απέναντι στην Αγγλία και την Αυστραλία το φθινόπωρο.
Για να έχει ελπίδες, βεβαίως, έχει να δουλέψει αρκετά στοιχεία, τα οποία αν είχε στο Murrayfield θα μπορούσε να φύγει με μεγαλύτερη άνεση και μεγαλύτερο σκορ. Η Ουαλία έχει τη δύναμη, είναι ομάδα που χαρακτηρίζεται από τη διάπλαση του δυναμικού της, έχει ταχύτητα, αλλά αυτά τα στοιχεία δείχνουν να μην είναι δεμένα, τουλάχιστον όχι όσο προηγούμενα χρόνια που οι περισσότεροι παίχτες της εθνικής ομάδας βρίσκονταν εντός του εθνικού πλαισίου, αγωνιζόμενοι στις ομάδες που εκπροσωπούν τις επαρχίες της.
Το φιλμ του αγώνα…
Τα highlights του πρώτου αγώνα κάθε σεζόν στο Murrayfield δεν ξεκινούν με το σφύριγμα της έναρξης του αγώνα, αλλά λίγο πιο πριν. Η μουσική του εκπληκτικού “flower of Scotland” και η δεύτερη στροφή με τους δεκάδες χιλιάδες Σκωτσέζους να τραγουδούν a capella τον εθνικό τους ύμνο, είναι πάντα κάτι παραπάνω από συγκινητική.
Όσο αφορά αυτά που συνέβησαν όσο το ρολόι του Murrayfield μετρούσε το χρόνο της αναμέτρησης, οι Ουαλοί ευτύχησαν νωρίς να πάρουν κεφάλι στο σκορ με penalty που εκτέλεσε εύστοχα ο Leigh Halfpenny, αλλά οι Σκωτσέζοι έδειχναν ότι είχαν μπει με άγριες διαθέσεις στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι τους. Έτσι, στο 9ο λεπτό, μετά από μια κερδισμένη μπάλα από Ουαλικό ruck, ο Stuart Hogg έγινε αποδέκτης της ξεκινώντας μια τρελή κούρσα μέχρι τα ουαλικά δοκάρια.
Με τον τρόπο αυτό ο Σκωτσέζος fullback απέδειξε γρήγορα ότι η επίδοσή του στον αγώνα με αντίπαλο τη Γαλλία μόνο πυροτέχνημα δεν ήταν, καθώς είναι αυτός που μπορεί να δώσει πολλές λύσεις και μάλιστα σε σημεία απροσδόκητα στην ομάδα του. Στη συνέχεια ο Laidlaw εκτέλεσε εύστοχα το εύκολο conversion για να μεγαλώσει τη διαφορά για τους γηπεδούχους.
Ένα ακόμα penalty του Laidlaw στο 17 μεγάλωσε τη διαφορά για τη Σκωτία, αλλά ο Halfpenny δεν επέτρεψε στους γηπεδούχους να διατηρήσουν ένα σκορ ασφαλείας, πετυχαίνοντας γρήγορα, επίσης με penalty, τη μείωση του σκορ στο 19’.
Εκεί η Σκωτία χρειαζόταν να δείξει χαρακτήρα, αλλά ο Finn Russel έκανε μια χαζή ενέργεια, πέφτοντας με την πλάτη στα πόδια του πόδια του Biggar που βρισκόταν στον αέρα για να υποδεχτεί τη μπάλα, με αποτέλεσμα να αφήσει την ομάδα του με αριθμητικό μειονέκτημα για το υπόλοιπο του ημιχρόνου.
Ο Halfpenny εκμεταλλεύτηκε το penalty σε εύκολο σημείο στο 31ο λεπτό, προκειμένου να μειώσει ακόμα περισσότερο τη διαφορά, ενώ 2 λεπτά αργότερα η Ουαλία επωφελήθηκε, ως ώφειλε, από την αριθμητική της υπεροχή σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο. Ο Rhys Webb κατάφερε να πετύχει το try στην άκρη του γηπέδου, ενώ ο Halfpenny ευστόχησε από δύσκολη θέση, προκειμένου οι Ουαλοί να ανοίξουν τη διαφορά, πετυχαίνοντας την ανατροπή στο σκορ του ημιχρόνου.
Πάντως, για να μην κάνουν τη ζωή τους πολύ εύκολη, οι Ουαλοί βρέθηκαν μετά από 3 λεπτά να παίζουν επίσης με 14 παίχτες στον αγωνιστικό χώρο. Ο Jonathan Davies δοκίμασε επίσης την ισχύ του κανονισμού 10.4.i (για όσους ενδιαφέρονται είναι ο κανονισμός που αφορά τάκλιν σε παίχτη που βρίσκεται στον αέρα) “γκρεμίζοντας” τον ιπτάμενο John Beattie.
Στο δεύτερο ημίχρονο το σκορ άλλαξε μόνο από penalties, που εύστοχα πετύχαιναν οι Laidlaw και Halfpenny. Η Σκωτία με τον scrum-half της κατάφερε μέσα στο πρώτο τέταρτο της επανάληψης να μειώσει το σκορ, καθώς πέτυχε 2 penalties στο 44ο και 54ο λεπτό, έναντι ενός του Halfpenny στο 48’.
Ωστόσο οι Ουαλοί κατάφεραν να κυκλοφορήσουν καλύτερα τη μπάλα και μάλιστα στο 59’ να πετύχουν κάτι που αρχικά μετρήθηκε ως try. Μετά από ένα maul στα 5 μέτρα μακριά από τη goal line των Σκωτσέζων, οι Ουαλοί locks, Jake Ball και Alun Wyn Jones, αποσπάστηκαν χωρίς τη μπάλα, αφήνοντας από πίσω τους χώρο στον Rhys Webb για να αναπτύξει την επίθεση της ομάδας τους. Η ενέργεια αυτή τιμωρήθηκε ως obstruction και το try που πέτυχε ο Liam Williams δε μέτρησε μετά από τη συμβουλή του video.
Αυτό που δεν πέτυχε ο Williams στο 59’ όμως, το κατάφερε ο Jonathan Davies μόλις 4 λεπτά αργότερα, στο 63ο λεπτό, όταν κατάφερε να προσπεράσει κατά μέτωπον και στη μέση του γηπέδου τη Σκωτσέζικη άμυνα και να πετύχει ένα try κάτω από τα δοκάρια. Το conversion του Halfpenny που ακολούθησε άνοιξε ακόμα περισσότερο την ψαλίδα στο σκορ.
Από εκείνο το σημείο οι Σκωτσέζοι έτρεχαν να προλάβουν για την ανατροπή και η αλήθεια είναι ότι αυτό έδωσε μια ιδιαίτερη ομορφιά στην αναμέτρηση. Η πιο όμορφη από τις φάσεις που εξελίχθηκαν ωστόσο, δε μέτρησε ως try, πολύ οριακά. Σε μια αντεπίθεση της Σκωτίας, ο scrum-half Sam Hidalgo-Clyne, που είχε περάσει ως αλλαγή, έγινε αποδέκτης της μπάλας και βρήκε το κενό ώστε να διασχίσει αρκετά δεκάδες μέτρα πριν δεχθεί το τάκλιν του Liam Williams. Εκεί ο Hidalgo-Clyne φαίνεται να αφήνει τη μπάλα προς τα πίσω, με τον Bennett να γίνεται κάτοχός της και να περνάει την τελική γραμμή. Ωστόσο, ο διαιτητής της αναμέτρησης, Glen Jackson, θεώρησε ότι αυτό ήταν ένα knock-on, με αποτέλεσμα να ακυρώσει το try σε πολύ κρίσιμο σημείο για τους γηπεδούχους.
Τελικά οι προσπάθειες των Σκωτσέζων αμοίφθηκαν αλλά πολύ αργά, στο 79ο λεπτό, όταν ο Jon Welsh, μετά από μια μακρά πολιορκία, κατάφερε να προσγειώσει τη μπάλα πάνω στη goal line της Ουαλίας και να μειώσει το σκορ στους 5 και στη συνέχεια με το conversion του Russell στους 2 πόντους.
Ο διαιτητής σφύριξε αμέσως μετά το conversion τη λήξη της αναμέτρησης, προκαλώντας την έκπληξη στο τεχνικό επιτελείο της Σκωτίας και τον Vern Cotter που έδειχνε σε πολλές περιπτώσεις μέσα στο παιχνίδι να απορεί με τα σφυρίγματα. Σε κάθε περίπτωση αυτό το τελευταίο σφύριγμα σήμανε μια πολύ μεγάλη και δύσκολη απόδραση της Ουαλίας από το Murrayfield, μια νίκη απέναντι σε έναν ισχυρό αντίπαλο, που μπορεί να βοηθήσει πολύ στη συνέχεια.
Στην επόμενη αγωνιστική η Ουαλία θα ταξιδέψει στο Παρίσι, για να αγωνιστεί απέναντι στη Γαλλία, στο Stade de France, ενώ η Σκωτία θα υποδεχτεί την Ιταλία σε ένα παιχνίδι που πρέπει οπωσδήποτε να κάνει την πρώτη της νίκη στο Six Nations, πριν πάει για ένα θαύμα κόντρα σε Αγγλία και Ιρλανδία, εκτός και εντός έδρας αντίστοιχα.
Be First to Comment