Στις 24 Ιούνη του 2016 επιβεβαιώθηκε ότι το ράγκμπι είναι το ομορφότερο άθλημα στον πλανήτη Γη, με έναν αξέχαστο τελικό για τον ιστορικότερο διασυλλογικό θεσμό του σπορ, το γαλλικό πρωτάθλημα της TOP 14. 21 χρόνια μετά από μια άλλη ιστορική ημερομηνία για το ράγκμπι, την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τα Springboks της Νότιας Αφρικής υπό το βλέμμα του Nelson Mandela, μια άλλη ιστορικότατη μέρα για το μεγαλειώδες σπορ σημειώθηκε στην αθλητική ιστορία του πλανήτη.
Ένα μυθικό σκηνικό
Το σκηνικό ήταν από μόνο του τέτοιο που δε μπορούσε παρά να προϊδεάζει για κάτι πολύ μεγάλο. Όμως πολύ λίγοι (μάλλον κανείς) θα μπορούσαν να φανταστούν την εξέλιξη αυτής της επικής μάχης.
Γύρω από το πεδίο του αγώνα, σημειωνόταν ένα άλλο τεράστιο ρεκόρ. Το γήπεδο του Camp Nou, θρυλικό ποδοσφαιρικό στάδιο, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη, φιλοξένησε το μεγαλύτερο κοινό στην ιστορία του, από τότε που έχει τη σημερινή χωρητικότητα. Οι 99124 φίλοι του ράγκμπι που βρέθηκαν στις εξέδρες του, έσπασαν το ρεκόρ κάθε διασυλλογικού αγώνα στην ιστορία, όντας την ίδια στιγμή το 4ο μεγαλύτερο ρεκόρ στην ιστορία του αθλήματος.
Το απόγευμα της Καταλονίας έφτιαχνε μια ατμόσφαιρα μυθική για κάτι πολύ μεγάλο που θα ακολουθούσε. Το ράγκμπι, έβγαινε από τα σύνορα μιας χώρας που έχει μάθει να το κάνει μεγάλο πολύ μακριά από τα εδάφη της και ο κόσμος ολόκληρος μπορούσε να θαυμάσει το ομορφότερο παιχνίδι που γέννησε ανθρώπινος νους.
Αντιμέτωπες στον μεγάλο τελικό δύο ομάδες με τεράστια ιστορία, αστείρευτο ταλέντο και μεγάλες διακρίσεις τα τελευταία χρόνια. Από τη μια η Toulon, η Πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2013, 2014 και 2015, Πρωταθλήτρια Γαλλίας του 2014, η ομάδα των 8 τελικών τα τελευταία 6 χρόνια, στην τελευταία εμφάνιση του προπονητή που την αναγέννησε, του Bernard Laporte. Από την άλλη, η Racing, ταλαιπωρημένη χρόνια από την αλλαγή του ράγκμπι στην επαγγελματική εποχή, απαστράφτουσα όμως, θυμίζοντας τη μεγάλη Racing Club de France, το πιο επιτυχημένο club σε όλα τα σπορ στην Ευρώπη, με μια αρμάδα τεράστιων παιχτών στο δυναμικό της.
Η πρώτη συγκινητική στιγμή της αναμέτρησης ήρθε από …τα αποδυτήρια. Η πρώτη εμφάνιση των ομάδων στο χορτάρι του Camp Nou, ήταν ικανή να κάνει κάθε γνώστη της ιστορίας και της κουλτούρας του αθλήματος να δακρύσει. Οι παίχτες της Racing, θυμίζοντας τη θρυλική εποχή της showbizz, του Eden Park και μια εποχή που το ράγκμπι ήταν η μεγαλύτερη τρέλα που μπορούσε να υπάρξει σε σπορ, εμφανίστηκαν με blazers, όπως τότε, στον αλησμόνητο τελικό του 1990 ή πιο πριν, το 1987, με αντίπαλο και πάλι την Toulon, που η Racing έχασε λόγω …κατανάλωσης σαμπάνιας στο ημίχρονο της αναμέτρησης!!! Έλειπε από την εμφάνιση το ακόμα πιο θρυλικό ροζ παπιγιόν, το οποίο φρόντισε όμως να φέρει μαζί του στον αγωνιστικό χώρο, εκπληρώνοντας μια υπόσχεσή του, ο Dan Carter, ο κορυφαίος fly-half όλων των εποχών, που αν και είχε ήδη κερδίσει τα πάντα στην καριέρα του, δάκρυζε με την ατμόσφαιρα που είχε διαμορφωθεί στο καταλανικό στάδιο.
Η χλιαρή αρχή
Το παιχνίδι ξεκίνησε με την Toulon να μπαίνει πιο δυνατά, έμπειρη άλλωστε από τελικούς τα τελευταία χρόνια. Ήδη στο πρώτο λεπτό, μια ενέργεια του Eddy Ben Arous έδωσε το πρώτο penalty στους Varois, που ο Leigh Halfpenny το αξιοποίησε για να ανοίξει το σκορ, γράφοντας το 3-0. Η Racing έμοιαζε να τα έχει χαμένα. Η μεγάλη φόρτιση ενός τελικού, παρά το γεγονός ότι ήταν ο δεύτερος της χρονιάς, μετά από εκείνον τον χαμένο του Champions Cup, έδειχνε να έχει κόψει τα πόδια των Franciliens. Αν και ο Carter ισοφάρισε με το πρώτο προσωπικό εύστοχο penalty της βραδιάς στο 7ο λεπτό, το γήπεδο έδειχνε να γέρνει για τα παιδιά με τις κόκκινες φανέλες.
Η φάση του αγώνα
Όμως, η φάση-κλειδί της αναμέτρησης, όσο παράδοξο κι αν είναι αυτό, ήρθε στο 17ο λεπτό. Ο Maxime Machenaud, scrum-half της Racing, επιχείρησε ένα tackling στον fly-half της Toulon, τον Αυστραλό αστέρα Matt Giteau, με τον δεύτερο να κάνει μια περίτεχνη ενέργεια και με τρόπο ακατανόητο να προσγειώνεται με το κεφάλι στο έδαφος. Ο διαιτητής Mathieu Raynal, “έφαγε” την προσποίηση του Αυστραλού, δείχνοντας την κόκκινη κάρτα στον Machenaud και αφήνοντας τη Racing με 14 παίχτες για περισσότερο από 60 λεπτά στην αναμέτρηση.
Εκεί φαινόταν ότι η Toulon θα μπορέσει εύκολα να μετατρέψει σε ένα μεγάλο καταλανικό πάρτι την τελευταία παρουσία του Bernard Laporte στον πάγκο της και αυτό ξεκίνησε να γίνεται τα επόμενα λεπτά. Ο Halfpenny πέτυχε 2 penalties στο 19ο και 23ο λεπτό, για να μειώσει σε 9-6 ο Carter στο 25’. Τα κενά που υπήρχαν στη Racing, ειδικά στο αριστερό φτερό, μιας και ο Juan Imhoff είχε αναγκαστεί να περάσει σε θέση scrum-half, αναπληρώνοντας τον αποχωρήσαντα Machenaud, έμοιαζαν εύκολα αξιοποιήσιμα από τους Toulonnais. Έτσι, στο 29ο λεπτό, με έναν τρόπο που επίσης εγείρει αμφιβολίες, καθώς ο Gorgodze συγκρατεί τον Imhoff την ώρα που αυτός προσπαθεί να τρέξει προς το μαρκάρισμα του Tuisova, έρχεται το πρώτο try για την Toulon, με την εικόνα του αγώνα να δείχνει ότι θα ακολουθήσουν πολλά ακόμα. Ο Halfpenny αστοχεί στο conversion, όμως στο 30ο λεπτό η Toulon έχει ήδη ένα σημαντικό προβάδισμα με σκορ 14-6.
Η Racing με την πλάτη στον τοίχο
Σε κάτι τέτοιες στιγμές όμως είναι που οι πολύ μεγάλοι αθλητές παίρνουν την απόφαση να αλλάξουν τα πάντα, να πάνε κόντρα σε κάθε λογική και να κερδίσουν τη μεγαλύτερη μάχη, δείχνοντας ότι έχουν μεγαλύτερη καρδιά, ψυχή και στόφα νικητή. Η Racing από το 30ο λεπτό και μετά έκανε ένα παιχνίδι ασύλληπτο, με την πεμπτουσία του ράγκμπι, την αλληλοκάλυψη και τη στήτριξη του παιχνιδιού του κάθε συμπαίχτη, να αγγίζει τα όρια της τελειότητας. Αυτή ακριβώς η συμπεριφορά των Ciel et Blancs οδήγησε τους αντιπάλους τους στο να ξεκινήσουν ένα τρομερό σερί από φάουλ, που με τους Carter και Goosen σε τρομερή μέρα (όπως πάντα) μεταφραζόταν σε πόντους στη μεγάλη αναμέτρηση.
Στα 10 λεπτά που ακολούθησαν, μέχρι τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, η Racing, με 2 penalties του Carter και 1 του Goosen, από τα 52 μέτρα, έφερε τη διφορά στους 2 πόντους, κάνοντας τους πάντες να θαυμάζουν αυτή την εξαιρετική ομάδα. Με 14 παίχτες, απέναντι στην απόλυτη κυρίαρχο της ηπείρου τα τελευταία χρόνια, η Racing πήγαινε στα αποδυτήρια με μόλις 2 πόντους διαφοράς. Αν το παιχνίδι τελείωνε εκεί, οι Racingmen θα ήταν ήδη ήρωες. Όμως επειδή οι ήρωες είναι φτιαγμένοι για ηρωικές μάχες, το δεύτερο μέρος ήταν ότι ακριβώς χρειαζόντουσαν για να γράψουν τη δική τους ιστορία τα ντυμένα στα γαλανόλευκα παιδιά.
Στα αποδυτήρια, οι παίχτες της Racing συνάντησαν τον πληγωμένο συναγωνιστή τους, τον Machenaud που με δάκρυα στα μάτια αποχώρησε από τη μάχη και η κάμερα τον έβρισκε απαρηγόρητο που δε μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα του, για δεύτερη φορά σε τελικό φέτος, μετά τον τραυματισμό του και στον τελικό του Champions Cup. Κανείς δε μπορεί να ξέρει τι ειπώθηκε εκεί, όμως μυθιστορήματα μπορούν να γραφτούν για τα όσα συνέβησαν στην ανάπαυλα.
Με την επιστροφή, το μεγάλο κόλπο ξεκινούσε για μια από τις μεγαλύτερες ομάδες όλων των εποχών. Οι παίχτες της Racing, θυμίζοντας τον Οδυσσέα, έπρεπε να χρησιμοποιήσουν πέρα από τη δύναμη και όλη την ψυχική αντοχή τους, το μυαλό τους, με τρόπο μάλιστα ομαδικό, για να καταφέρουν να ανατρέψουν μια κατάσταση που έμοιαζε κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των αντιπάλων τους.
Το θαύμα που αχνοφαίνεται
Στο 48ο λεπτό, ο Goosen πέτυχε ένα penalty και πάλι από το …υπερπέραν, για να δώσει για πρώτη φορά το προβάδισμα στην ομάδα του. Οι οπαδοί της Racing, στο Camp Nou, στο Παρίσι, τα Hauts-de-Seine και κάθε σημείο της Γαλλίας και του πλανήτη, απλά έβλεπαν την ομάδα που τόσο αγαπάνε να κάνει κάτι ήδη υπερπραγματικό. Δεν είχε σημασία πλέον αν θα κέρδιζαν. Το ράγκμπι είχε κερδίσει ήδη από την εμφάνιση αυτών των παιχτών που έτσι κι αλλιώς θα έμενε στην Ιστορία. Όμως εκείνη ήταν και η στιγμή που οι πρωταγωνιστές ίσως πίστεψαν ακόμα περισσότερο, περισσότερο από κάθε άλλον, ότι το όνομά τους στην Ιστορία πρέπει να γραφτεί με τα πιο λαμπρά γράμματα, ετοιμάζοντας κάτι θρυλικό.
Τα αλεπάλληλα φάουλ της Toulon είχαν προκαλέσει τον διαιτητή της αναμέτρησης, Raynal, που στο 49ο λεπτό προειδοποίησε τον έταιρο Καταλανό στον αγωνιστικό χώρο, αρχηγό της Toulon, Guilhem Guirado, ότι αν δε σταματούσε αυτή η τακτική θα υπήρχαν κυρώσεις. Έτσι κι έγινε, στο αμέσως επόμενο λεπτό, ο Xavier Chiocci υπέκυψε σε μια ακόμα παράβαση, βλέποντας την κίτρινη κάρτα και διασφαλίζοντας στους αντιπάλους του αριθμητική ισορροπία για 10 λεπτά.
Στο 51ο λεπτό ο Goosen και στο 58ο ο Carter, μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο τη διαφορά και το 14-6 του 30ου λεπτού είχε γίνει σε λιγότερο από ένα μισάωρο παιχνιδιού 14-21. Πλέον στη Racing μπορούσαν να ονειρεύονται. Η ομάδα πετούσε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και η πανίσχυρη Toulon, των εκατομμυρίων του Mourad Boudjelal έμοιαζε εξαφανισμένη, σαν ομάδα ερασιτεχνών, κάνοντας το ένα φάουλ πίσω απ’ το άλλο, υποκύπτοντας στην ασφυκτική πίεση της Racing και του απαστράπτοντος Eddy Ben Arous, που κέρδισε συνολικά 4 penalties σε παιχνίδι εδάφους.
Η έκρηξη!
Στο 59ο λεπτό όμως, η μπάλα έφτασε στα χέρια ενός άλλου θρύλου, του Joe Rokocoko, που παρά τα 33 χρόνια του έμοιαζε να έχει τη φρεσκάδα ενός νεοσύλλεκτου. Με μια εκπληκτική έμπνευση, κάνοντας ένα kick πάνω στη γραμμή του line-out, έγινε κάτοχος της μπάλας για να σημειώσει το πρώτο (και μοναδικό) try για τη Racing!!! Όποιος έβλεπε τον αγώνα, από τη στιγμή που ο winger της Racing και πρώην All Black, πήρε τη μπάλα στα χέρια του, ήταν σίγουρος για την κατάληξη της φάσης.
Πριν ολοκληρωθεί το 60ο λεπτό το σκορ ήταν 14-26 και πλέον χρειάζονταν άλλα 20 λεπτά για να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα, με βάση τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Η Toulon τότε προσπάθησε να επωφεληθεί της κούρασης των αντιπάλων της, έχοντας ανακτήσει και το αριθμητικό πλεονέκτημα. Η άμυνα της Racing όμως ήταν φτιαγμένη από γρανίτη και έπρεπε να φτάσουμε στο 71ο λεπτό, όπου σε ένα μπέρδεμα στη γραμμή των 5 μέτρων από το tryline της Racing, ο Maxime Mermoz κατάφερε να γίνει με μαγικό τρόπο κάτοχος της μπάλας και να πετύχει ένα try που ξαναέκανε το παιχνίδι αμφίρροπο. Ο Halfpenny ευστόχησε στο conversion και τα τελευταία 8 λεπτά προβλέπονταν δραματικά, με τη διαφορά στους 5 πόντους, δηλαδή 1 try.
Η Toulon πίεσε και έφτασε στο 76ο λεπτό να κερδίσει ένα φάουλ πάνω στη γραμμή των 5 μέτρων. Ο Orioli, που είχε αντικαταστήσει τον Guirado, επέλεξε το scrum κι εκεί ήταν που θα κρινόταν ο πραγματικά μεγάλος τελικός. Οι Racingmen ήξεραν ότι αυτό το scrum ισοδυναμούσε με το χρυσάφι της Ασπίδας του Brennus και έδωσαν κάθε ίχνος δύναμης που τους είχε απομείνει. Στην προσπάθειά τους βοήθησε και ο Ben Tameifuna, αυτό το θηρίο των 140 κιλών, που είχε αποχωρήσει τραυματίας λίγα λεπτά νωρίτερα. Το scrum κερδίθηκε για τη Racing και πλέον όλοι ήξεραν ότι στα 2 λεπτά που απέμεναν έπρεπε απλά να μην κάνουν το λάθος για να βρεθούν στην κορυφή.
Το λάθος τελικά ήρθε, αλλά όχι από τη Racing. Ένα ακόμη penalty, στο 78ο λεπτό, έδωσε την ευκαιρία στον Dan Carter να τελειώσει οριστικά την υπόθεση του τίτλου. Ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο διεθνές ράγκμπι δεν αστόχησε, γράφοντας το τελικό 21-29 και στέλνοντας τους οπαδούς της Racing στον 7ο ουρανό, γράφοντας τα ονόματα των συμπαιχτών του, καθώς και το δικό του, στο Πάνθεον της Ιστορίας του παγκόσμιου ράγκμπι.
ΤΕΛΙΚΟ ΣΚΟΡ : RC TOULON – RACING 92 21-29
Η τεράστια μάχη, το ομηρικό έπος είχε ολοκληρωθεί. Οι ήρωες ήταν πλέον αγκαλιασμένοι, πεσμένοι στο έδαφος, με δάκρυα στα μάτια, προσπαθώντας να αντιληφθούν αυτό που μόλις είχαν καταφέρει. Σε μια άκρως συγκινητική στιγμή, ο Chris Masoe πήρε στα χέρια του την κόρη του αδικοχαμένου Jerry Collins για να κάνει τις καρδιές των οπαδών ανά τον κόσμο να ραγίσουν ακόμα περισσότερο.
Ο Yannick Nyanga είχε λιποθυμίσει στο έδαφος από την έκσταση και ο Dimitri Szarszewski προσπαθούσε να τον συνεφέρει. Ο Maxime Machenaud, με τα μάτια κατακόκκινα από τα δάκρυα 60 και πλέον λεπτών, πλέον χαμογελούσε. Ο απίστευτος Juan Imhoff, που έπαιξε σε 2 θέσεις σ’αυτό το τεράστιο παιχνίδι δήλωνε: “θα έδινα και τη ζωή μου γι’αυτή την ομάδα”.
Οι κοντά στους 100000 θεατές του Camp Nou παραμιλούσαν, όντας παρόντες σε μια από τις ιστορικότερες στιγμές του αθλήματος και τα φώτα στο μεγαλύτερο ευρωπαϊκό στάδιο έσβηναν, για να ανάψουν οι προβολείς τις απονομής.
Εκεί, η Racing, η πρώτη στην ιστορία πρωταθλήτρια Γαλλίας, το μακρινό 1892, η ομάδα των προπολεμικών χρόνων, με τους τίτλους των αρχών του 20ου αιώνα, το καμάρι του Παρισιού με τον τίτλο του 1959 και φυσικά η πιο εκστατική αθλητική ομάδα όλων των εποχών, της δεκαετίας του 1980 με τον τελευταίο τίτλο της να έρχεται το 1990, ήταν και πάλι στην κορυφή. 26 χρόνια μετά τα γαλανόλευκα χρώματα συνόδευαν τη θρυλική ασπίδα του Brennus και το μεγάλο πάρτυ ξεκινούσε.
Ήταν 24 Ιούνη 2016, ήταν Παρασκευή και όλα έγιναν σε ένα κατάμεστο καταλανικό στάδιο. Αυτή είναι η άμεση αποτύπωση, για ένα γεγονός που θα αναφέρεται χρόνια και χρόνια από όλους όσους αγαπάνε το κορυφαίο άθλημα που έχει παίξει ποτέ άνθρωπος.
Αυτό είναι το ράγκμπι.
Highlights
https://www.youtube.com/watch?v=2OZ9V6oqYCw
Ολόκληρος ο αγώνας
https://www.youtube.com/watch?v=lcroI9kXzOA
Be First to Comment